رهبر بزرگ دنیای مد، کریستین دیور، طراح فرانسوی

طراح فرانسوی کریستین دیور در سال ۱۹۰۵ در فرانسه که یک مرکز مد بود در شهر گرانویل در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد. گرانویل یک شهرک ساحلی است که در سواحل فرانسه واقع شده است. مادرش مادلین مارتین (Madeleine Martin) و پدرش موریس دیور نام داشت. او پس از تحصیل در رشته‌ی علوم سیاسی در ارتش به خدمت پرداخت. موریس دیور کارخانه‌دار ثروتمندی بود که در زمینه‌ی تولید کود فعالیت می‌کرد. شرکت خانوادگی آن‌ها نیز Dior Frères نام داشت. کریستن چهار برادر و خواهر داشت که اسامی آن‌ها به این ترتیب این بود: ریمند(فرانکز دیور، یکی از طرفدارهای معروف نازی‌ها در زمان جنگ جهانی دوم)، ژاکلین، برنارد و ژینت. خانواده‌ی کریستین همیشه این امید را داشتند که او روزی یک سیاستمدار شود، اما او به هنر علاقه داشت و آرزو می‌کرد تا وارد دنیای بزرگ مد شود.

کریستین دیور نیز همچنین برای آنکه بتواند کسب درآمد کند طراحی‌های خود را بیرون از خانه به قیمت هر کدام ۱۰ سنت می‌فروخت. پس از تمام شدن مدرسه در سال ۱۹۲۸ مبلغی از پدرش به او رسید تا بتواند گالری هنری خود را راه اندازی کند. در آنجا کریستین به همراه یکی از دوستانش آثاری شبیه به کارهای پابلو پیکاسو را می‌فروختند. به دنبال یک مشکل بزرگ مالی که برای پدر کریستین به وجود آمد او مجبور شد تا گالری را تعطیل کند. در این دوران بود که پدر کریستین با مشکلات بسیاری در اداره‌ی کمپانی خانوادگی‌شان مواجه شد. در طی سال‌های ۱۹۳۰ تا ۴۰ کریستین دیور با یک طراح مد به نام رابرت پیگوت (Robert Piguet) کار می‌کرد تا اینکه به خدمت در ارتش فراخوانده شد. طراحی لباس را از ۱۹۵۳ آغاز کرد و سه سال بعد به استخدام یکی از طراحان فرانسه در آمد.

نهایتا دیور پس از پایان خدمت به خانه‌ی مد Lucien Lelong پیوست و آنجا همراه پیر بالمین (Pierre Balmain) به طراح ارشد تبدیل شد. به عنوان یک کارمند در خانه‌ی مد Lelong در طول جنگ جهانی دوم، کریستین دیور مجبور بود تا به دلایل اقتصادی-هنری، زنان نازی‌ها و دیگر جاسوسان فرانسوی را با لباس‌ها و طراحی‌های خود آماده و آراسته کند. در این میان او تنها نبود؛ دیگر طراحان و خانه‌های مد مانند جین پاتو(Jean Patou)، جین لاوین (Jeanne Lanvin) و نینا ریچی (Nina Ricci) که در زمان جنگ فعالیت تجاری داشتند از همین وضع برخوردار بودند. از یک سو کریستین برای نازی‌ها لباس آماده و طراحی می‌کرد و از سوی دیگر خواهرش کاترین (۱۹۱۷ تا ۲۰۰۸) یکی از اعضای حزب مقاوت فرانسه بود. کاترین توسط اعضای گشتاپو دستگیر و به کمپ اسرای سیاسی فرستاده شد. او در ماه می ۱۹۴۵ آزاد شد.

دیور طراح لباس

نگاه نو سبک دیور

در ۱۶ دسامبر ۱۹۴۶ این طراح فرانسوی با پشتیبانی Marcel Boussac یکی از عظیم‌ترین و بزرگترین کارخانه‌های نساجی که قطب بزرگی در صنعت الیاف نخی بود اولین خانه‌ی فشن خود را تأسیس نمود. اسم واقعی اولین مجموعه از خط تولید او که در اوایل سال ۱۹۴۷ ارائه شد و به شکل ۸ (هشت لاتین ) بود، کارول (Corolle) نام داشت. کارول در معنی تحت الفظی به مجموعه‌ گل‌برگها یا جام گل یک گیاه گفته می‌شود. اما کارمل اسنو (Carmel Snow) سر ویراستار مجله‌ی Harper’s Bazaar اسم New Look یا نگاه نو را به جای نام قبلی انتخاب کرد. نگاه نو سبک دیور بود. فریبندگی بکار رفته در این سبک دقیقا همان چیزی بود که خیلی از زنان بعد از سال‌های جیره‌بندی و صرفه‌گرایی سخت، می‌خواستند. دیور کمک کرد تا پاریس محاصره‌ شده پس از جنگ، مجددا به مرکز مد تبدیل شود.

از این طراح فرانسوی به عنوان یکی از افرادی که سبب شده است تا پاریس پس از جنگ، مجددا به یک مرکز مد جهانی بدل شود، نام برده می‌شود. هر کدام از مجموعه‌‌های او در سراسر این دوره دارای موضوعی خاص بودند. کارول که در واقع مدل جدیدی بود با شانه‌های برجسته، رانهای مشخص و برجسته و کمری باریک. لباس این مانکن که کمری چسبان داشت در اطراف کفل با لایی ابری پوشانده شده بود و دامن مشکی پرچین و تماما پلیسه که زیر دامنی توری و ابریشمی چند لایه ای از آن محافظت می‌کرد، داشت. این مدل پر زرق و برق زنانه، درست نقطه مقابل پوشاک جمع و جور، ساده و کارآمدی قرار داشت که در جنگ جهانی دوم و بلافاصله بعد آن تن می‌کردند. طراحی‌های دیور پیچیده بود و با استفاده از ساختار داخلی سخت و محکم به اندام زنانه، قالبی ایده آل بخشید.

نگاه نو دیور

وی در مجموعه‌ی بهار سال ۱۹۵۳، با نام لاله، تعداد زیادی تصویر پرگل و نقش‌دار به نمایش گذاشت. این مدل بهار سال ۱۹۵۵، با کمری نامشخص و نیمرخی صاف که بر روی ران‌ها و پاها پهن و عریض میشد، به حرف اِی بزرگ(A) شباهت داشت. بعضی طرحهای دیور به زمان امپراطوری دوم و سایر سبکهای تاریخی شباهت داشت و از روی آنها شبیه‌سازی شده بود. البته او لباسهای مردانه را نیز طراحی می‌کرد و آنها را در بخشی از مدلهای قفسه مدرن قرار می‌داد. دیور به همراه شریک خود جکووس رووت، درایجاد قراردادهای کاری در تجارت مد، پیش‌قدم بود. در سال ۱۹۴۸، او قراردادهای پر سودی در معامله برای لباسهای خزدار، جوراب‌های زنانه ساق‌بلند و عطر ترتیب داد، که نه تنها برای او ایجاد درآمد می‌کرد، بلکه او را به یک نام آشنا تبدیل کرد. در حالی که سالن مد دیور امروز هنوز درحال پیشرفت است.

نگاه نو، سبک دیور شناخته می‌شد؛ زیرا اسلوب ساختار سنتی را با استفاده از پارچه های سفت و محکمی که پارچه ی تافته نیز بر وزنشان می افزود احیا کرد. از او به عنوان یکی از پیشگامان نگاه تجاری در مد نام برده می‌شود.

کریستین دیور طراح فرانسوری

طراح فرانسوی، درحالی‌ که در مونته کتینی ایتالیا تعطیلات را سپری می‌کرد، در ۲۳ اکتبر سال ۱۹۵۷ درگذشت. برخی گزارشها میگویند که او از حمله قلبی پس از خفگی براثر گیرکردن استخوان ماهی در گلویش درگذشته‌ است. مجله تایم اعلام کرد که در اثر حمله قلبی پس از بازی درگذشته‌ است. تاکنون مرگ وی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و علت درگذشت دیور همچنان صراحتاً اعلام نشده‌ است. مارسل بوساک هواپیمای شخصی خود را به مونته کتینی فرستاد تا جسد دیور را به پاریس برگرداند. مراسم تشییع جنازه دیور با حضور حدود ۲۵۰۰ نفر از جمله کلیه کارمندان وی و بسیاری از مشهورترین مراجعین وی برگزار شد. وی در سیمتیر دو کالین فرانسه به خاک سپرده شد. مرگ نابهنگام دیور فرانسه به عنوان مرکز مد و تمام دنیا را از یک رهبر بزرگ صاحب سبک محروم کرد. در زمان فوت وی، خانه دیور سالانه بیش از ۲۰ میلیون دلار درآمد کسب می‌کرد.

کریستین دیور توانست تنها یک دهه تحت نام تجاری خود طراحی کند، اما تأثیر او در مد، تا سالها پس از مرگش باقی‌ ماند.